Ergens in 2017 ben ik voor het eerst de ‘Van Life’ lifestyle tegengekomen. Ik was net afgestudeerd als Industrieel Productontwerper en had een aantal maanden gewerkt als Product Engineer bij een bedrijf dat duurzame modulaire prefab huisjes maakten.

Ik kan me nog herinneren dat ik me in die baan ontzettend opgesloten voelde. Dit was mijn eerste baan en ik dacht echt, “Is this it? Is this going to be the rest of my life?”. Ik was niet echt gelukkig, maar ik dacht, het is mijn eerste baan, en die hoeft niet perfect te zijn.

In die tijd spendeerde ik ontzettend veel vrije tijd op YouTube. Ik keek veel filmpjes van Tiny Houses. Dit om ook inspiratie op te doen voor mijn werk om duurzame huisjes te ontwerpen. Op die manier kwam ik de filmpjes tegen over ‘Van Life’.

Mijn eerste gedachte was: “Wat?! Waarom leven mensen in een auto? Is dit vrijwillig? Dat lijkt me klein en oncomfortabel…”. Toch was ik intens geïnteresseerd in hun levensstijl en ook in de kleine prachtige huisjes die ze in de bussen hadden gebouwd. Dus ik was vrij snel verslaafd.

Uiteindelijk heb ik dit gedeeld met mijn vriend. Als eerste dacht hij aan zwervers. Mensen die in een bus wonen, die zullen arm zijn, zich niet goed schoon kunnen houden, vies zijn, etc. Omdat ik steeds met meer filmpjes van ‘Van Lifers’ kwam aanzetten (met voorbeelden hoe mooi hun huisjes zijn, hoe ze naar de wc gaan, douchen, hoe ze hun geld verdienen etc.) begon ook zijn eerste indruk te veranderen. Van het idee om op deze manier vakantie te vieren, daar werd hij van enthousiast!

Echter, ik zag dit niet als een manier om enkel vakantie te vieren. Ik zag dit ook als potentiële levensstijl. Toch vond ik het een te grote stap om zomaar onze huur op te zeggen en een bus te kopen. Ik was net afgestudeerd als ingenieur, mijn vriend moest zijn afstudeerstage nog afronden voor zijn opleiding. We hadden dus geen spaargeld en nog geen stabiliteit. Daarnaast had ik gedurende deze eerste baan ook nog besloten om een tweede studie te beginnen. Ik wilde mijn lesbevoegdheid halen. Dus ik was begonnen met mijn tweede studie: Docent worden.

Eerste stappen

De jaren daarna bleef het idee van ‘Van Life’ een droom. Toch jeukte het enorm. Ik had het gevoel dat mijn leven maar steeds op pauze stond. Ik wilde zo graag deze tweede studie afronden, maar ik kon het mezelf niet goedpraten om ook te beginnen aan mijn droom. Ik voelde me namelijk altijd schuldig als ik onderzoek deed naar deze levensstijl terwijl ik deze tijd eigenlijk moest steken in mijn studie.

Toch heb ik halverwege deze studie mijn eerste stap naar mijn droom gezet. Ik heb mijn allereerste auto gekocht: Een rode Renault Kangoo, genaamd Bessie. Uiteraard met het idee om deze om te bouwen tot Micro Campertje. Dat jaar heb ik flink wat gespaard en heb ik op de eerste dag van mijn zomervakantie in 2019 deze Kangoo in twee weken omgebouwd. De dag nadat ik de verbouwing had afgerond, zijn we met z’n tweeën vertrokken naar Frankrijk. Hier hebben we 3 weken zielsdiep (is dit een juist woord? I don’t know. Nu wel) genoten van de vrijheid van een campertje. This was the life.

Ons campertje, Bessie, was mijn eerste stap naar mijn droom. Een veilige stap. Ik lees van veel Van Lifers dat ze vaak hun hele inboedel verkopen, de huur en hun baan opzeggen en een bus ombouwen in 30 dagen om vervolgens als nomaden te leven. Ik begrijp niet hoe ze dit doen… Allereerst, ik heb niet zoveel geld om zomaar een bus te kopen en deze te verbouwen. Daarnaast, hoe verdienen ze daarna hun geld? Krijg je zo snel een eigen bedrijf uit de grond gestampt? Of hoe krijg je als ZZP’er zo snel voldoende opdrachten binnen? En ook niet onbelangrijk: hoe weten ze of deze levensstijl voor hen geschikt is?

Ik ben dan misschien een beetje voorzichtig… Ik pak mijn droom stap voor stap aan. Dus eerst beginnen met het kijken of leven in een camper on-the-road wel iets voor ons is. Na onze ervaringen met Bessie is dat wel duidelijk geworden. Onze volgende stap was een grotere bus kopen. Die hebben we in februari 2020 gekocht en we zijn sinds eind maart begonnen met de verbouwing. Daarnaast ben ik me aan het oriënteren hoe ik als nomad kan werken. Mijn vriend zit in de ‘Communication and Multimedia’ richting. Een ideale richting om als nomad te kunnen blijven werken. Als Product Engineer en/of docent is dit lastig. (Als iemand een idee heeft, let me know!). Hier ben ik nog over aan het nadenken.

Tot slot

Uiteraard weten we nog niet 100% of deze levensstijl ook daadwerkelijk voor ons werkt. We hebben het getest met onze Bessie, maar dat was meer op een vakantievierende manier. En erg klein en simplistisch… Onze grote bus wordt meer een echte Tiny House on Wheels. Met meer comfort. En ook geschikt voor onze kater Willem! (Niet onbelangrijk)

Dus of dit iets voor ons wordt, dat weten we nog niet. Maar daar komen we maar op één manier achter. Door het te proberen!