Op dit moment staan wij een tijdje stil met onze camper. We verblijven in Bretagne, Frankrijk. Hier passen wij op de dieren van een vrouw die meer dan een maand op vakantie is. Ze heeft in totaal rond de 40 kippen, waarvan 24 kuikens. Ook heeft ze sinds kort een eend met op het moment 7 kuikens. Eentje is jammer genoeg gestorven.

Tijdens het oppassen maak ik behoorlijk wat avonturen mee. Regelmatig loop ik met een mand vol kuikens of heb ik een snel gemaakte sling waar een dier in zit.

In deze series blogposts vertel ik de verhalen van het oppassen.

Het verhaal van het wees kuikentje

Sinds kort is er een steenmarter in ons kleine natuuroase. Deze steenmarter heeft al een heel aantal kippen vermoordt. Bijna elke dag mist er wel een kip…

Op dat moment was er één kip met 11 kleine kuikens. Deze sliepen in een apart nachthok. Een nacht is de steenmarter door een heel klein gaatje tussen het duurtje en de betonnen muur gekropen en heeft bijna alle kippen vermoord… Die ochtend vond de buurvrouw een aantal kuikens dood in het hok. De mama was ook dood. Enkel twee kuikens waren nog levend. En enorm getraumatiseerd. Arme beestjes.

De avond daarna hebben we de hele kooi gebaricadeerd zodat de marter er niet meer in zou kunnen komen. De kuikentjes konden veilig gaan slapen. Jammer genoeg vond ik een van de kuikens de ochtend daarna ook dood. De precieze oorzaak weet ik niet. Ik denk omdat het nog te jong was om zonder warme mama te overleven.

Het enige overgebleven kuiken heb ik meegenomen om aan te sterken. Het plan was om het kuiken die avond weer onder een andere kip te zetten. Op dat moment waren er twee andere kippen broeds. Er was dus een mogelijkheid dat een van die kippen het kuiken zou willen adopteren. Echter, toen ik savonds de kippen ging opzoeken waren ze plots niet broeds meer. De dagen daarna heb ik nog gehoopt dat ze toch terug zouden keren naar hun nest. Dat was jammer genoeg niet zo.

Dus het kuiken woont sindsdien bij ons. Het wordt goed verzorgt en groeit enorm snel! Nu ze in een huis woont, probeer ik haar wel zo natuurlijk mogelijk op te voeden. Zo gaat ze veel naar buiten zodat ze goed kan scharrelen. Ze zoekt voornamelijk haar eigen eten, wat ik erg fijn vind. Ook heeft ze een huisje met natuurlijke materialen voor een kip. Zo kan ze lekker op stok en heeft ze zelfs binnen de mogelijkheid om een beetje te schoffelen voor zaadjes.

Laatste woorden

Dit beestje heeft geen familie meer. Dus ik ben de mama geworden van dit kuikentje. We hebben haar (ik hoop dat het een meisje is) de naam Astrid gegeven. Ze doet het enorm goed en ik leer haar kip zijn, maar ook huisdier. Hopelijk kan ik haar meenemen in de bus als we verder gaan trekken. Ik vind kippen namelijk heerlijke dieren. Zo gezellig! En elke dag een vers eitje is een super mooie bijkomstigheid!