Op dit moment staan wij een tijdje stil met onze camper. We verblijven in Bretagne, Frankrijk. Hier passen wij op de dieren van een vrouw die meer dan een maand op vakantie is. Ze heeft in totaal rond de 40 kippen, waarvan 24 kuikens. Ook heeft ze sinds kort een eend met op het moment 7 kuikens. Eentje is jammer genoeg gestorven.
Tijdens het oppassen maak ik behoorlijk wat avonturen mee. Regelmatig loop ik met een mand vol kuikens of heb ik een snel gemaakte sling waar een dier in zit.
In deze series blogposts vertel ik de verhalen van het oppassen.
In de stories van mijn Instagram kan je dit soort avonturen van dichterbij volgen. Hier deel ik dagelijks o.a. dit soort verhalen.
Het verhaal van het trage eendje
Op een dag kwam een andere buurvrouw naar mij toegelopen met een eendenkuiken in haar handen. Ze vertelde dat ze het kuikentje helemaal alleen vond in de struikjes. Zonder mama in de buurt. Die ochtend had ik gezien dat een van de kuikentjes een beetje trager was en veel deed zitten. Toen de buurvrouw het beestje vond, was het uitgeput en verdwaald.
Snel maakte ik een kraammandje voor het kuikentje met wat eten, drinken en een warm water kruik. Overdag leek het beestje goed aan te sterken, dus in de avond had ik het terug bij de mama gezet in het hok.
De ochtend erna vond ik het eendje weer volledig alleen, op het ruggetje tussen de kippenstront. Nog zwakker dan de dag ervoor… Snel had ik het weer mee naar huis genomen om in het kraammandje te zetten. In die mand bleef het beestje steeds bewegen en omvallen, dus ik besloot om het weer tussen mijn borsten te houden. Echt een ideale plek om kleine beestjes warm en veilig te houden. Op dat moment heb ik het de naam LouLou gegeven.
Ik verzorgde het weer een dag, maar het stierf tijdens een dutje. Ik was enorm teleurgesteld en diep diep diep bedroefd. Na zo hard proberen, sterft het beestje toch.
Lex had een gat voor het eendje gemaakt en een mooi doosje gevonden. In de namiddag hadden we het eendje begraven.
Laatste woorden
Ik begrijp dat de dood ook hoort bij het leven. En dat er waarschijnlijk niets was wat ik nog had kunnen doen, maar toch was ik enorm verdrietig. Ik heb enorm hard gehuild toen het beestje dood ging.
