< Terug naar blog pagina

Vijf weken lang hebben we door Spanje gedwaald. De zon achterna. De prachtige natuurplekjes opgezocht. Toch was de zon niet ons enige doel. De reden waarom ik vooral graag naar Spanje wilde gaan, was om de familie loze dieren daar te helpen. En dat hebben we in onze laatste weken van Spanje gedaan.

Zoals velen al op mijn Instagram stories en feed hebben gezien, hebben Lex en ik vrijwilligers werk gedaan bij een Spaans dierenasiel. Twee weken lang hebben wij heel hard gewerkt om de asieldieren te helpen.

Vrijwilligers werk doen bij een dierenasiel staat al jaren op mijn planning. Maar vanwege studie en werk heb ik hier nooit tijd of energie voor gehad. Al mijn energie had ik nodig voor de dagelijkse sleur in mijn leven. Sinds we momenteel beiden part time werken en zelf onze uren bepalen, heb ik tijd en energie om eindelijk dieren te helpen!

Het dierenasiel

Dit asiel is een goed lopend asiel. Er zijn dagelijks veel vrijwilligers die komen schoonmaken, wandelen, verzorgen en knuffelen. Ik was erg onder de indruk hoe soepel de verzorging van de dieren verloopt. Dit was erg prettig want dat betekende dat Lex en ik ons bezig konden houden met zaken waar het asiel geen tijd voor heeft.

Spaans dierenasiel met een uitzicht

Werkzaamheden

Lex hield zich bezig met de klusjes rond het asiel. Er zijn altijd wel dingen kapot of er kan iets geoptimaliseerd worden. Zo heeft hij defecte sloten gerepareerd, gaten in omheiningen gedicht, zakken hondenvoer gesjouwd en een sluis gemaakt zodat de honden er niet zomaar tussenuit konden piepen. Ookal help je niet direct een hond hiermee, op de lange termijn hebben ze hier indirect profijt van. Dit soort verbeteringen zorgen ervoor dat de vrijwilligers beter hun werk kunnen doen.

Af en toe heb ik Lex geholpen met die klusjes, maar ik heb mijn tijd vooral gespendeerd aan de honden zelf. Zo heb ik honden helpen uitlaten. Vooral met de grote honden heb ik gewandeld. Er zijn veel vrijwilligers, maar niet elk persoon kan zo’n sterk en zwaar beest aan. De hond trekt dan zo de wandelaar omver…

Daarnaast heb ik ook extra aandacht gegeven aan elke hond. Ze krijgen gedurende de dag aandacht van de vrijwilligers en het personeel, maar echt één op één contact is er niet dagelijks. Sommige honden genieten er van als je er gewoon bij komt zitten om tegen ze te praten of te aaien. Hier geniet ik zelf ook enorm van.

Fietsagressie aanpakken

Ook heb ik geoefend met een fiets. Er werd mij verteld dat één specifieke hond fietsers aanviel. Deze hond, Charlota, kende ik ondertussen al en het verbaasde mij. Ze is een grote knuffelbeer. Het liefste wilt ze dicht bij je zijn en geaaid worden. Ze was al een keer geadopteerd, maar wegens haar agressie naar fietsers is ze teruggebracht. Als dit het enige minpunt was aan haar, dan zou ik ervoor zorgen dat ze hier beter in ging worden.

Via een van de vrijwilligers had ik een fiets geregeld. Ik ben direct met de hond aan de slag gegaan. Het fietsen heb ik rustig opgebouwd. Eerst langs een stilstaande fiets wandelen, daarna met de fiets aan de hand wandelen en vervolgens met de hond naast de fiets fietsen. Hond Charlota was een kampioen naast de fiets. Ze vond het eerst wel spannend, maar zodra ze doorhad wat haar taak was, rende ze geweldig mee naast de fiets. Uiteindelijk heb ik ook getest wat ze deed wanneer er een fietser langs haar zou fietsen. Dit interesseerde haar totaal niet. Een groot succes dus!

Spaans dierenasiel Sluis

Fietsen met honden

Nadat ik deze hond van haar probleem had geholpen ben ik met de andere honden gaan fietsen. Soms met één hond, soms met meerdere. De meeste honden vonden het fantastisch. Ze kwamen in een focusmode waarbij ze heerlijk naast de fiets mee renden. Dit was prachtig om te zien.

Sommige honden vonden het helemaal niets. Ze wilde liever snuffelen en overal tegenaan plassen in plaats van actief rennen. Ook waren er een aantal honden die het rennen naast de fiets niet onder de knie kregen… Opvallend waren dit vooral de grote honden die hier niet zo slim in waren…

Dierenasiel-Dalma

Mijn roeping

Na deze twee weken vrijwilligers werk, weet ik waarom ik op deze aarde rondloop. Mijzelf met dieren omringen, deze helpen, trainen, liefhebben en begrijpen. Hier word ik gelukkig van. Intens gelukkig. Hier wil ik mijn tijd aan spenderen. Stiekem wist ik al vanaf mijn jeugd dat dieren mijn toekomst zijn. Ik wilde niet voor niets dierenarts worden toen ik jong was! Waarom ik van deze koers weg ben gedwaald, dat weet ik niet. Ik weet alleen dat ik opgelucht ben, en ook trots op mezelf, dat ik nu weer de juiste richting op ga.

Laatste woorden

Vrijwilligerswerk bij een dierenasiel raad ik iedereen aan. Zeker als je van dieren houdt. In totaal zijn wij twee maanden in Spanje geweest. Maar die laatste twee weken in het asiel was mijn hoogtepunt.

Dierenasiel Podenco's knuffelen

Wil jij op de hoogte blijven van nieuwe VanLife blogs?

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *